Άλλοι το λένε συνήθεια χρόνων, άλλοι το λένε παράδοση, άλλοι μεράκι και νοικοκυροσύνη, άλλοι πάλι αρχοντιά....
Ένα σκηνικό που κερδίζει τις εντυπώσεις, κεντρίζει τα βλέμματα και αφήνει τα καλύτερα σχόλια για το χωριό... την Κρήνη Τρικάλων. Είναι η εικόνα της καθαριότητας στα σοκάκια του χωριού, στις αυλές των σπιτιών, στους κοινόχρηστους - δημόσιους χώρους, που δύσκολα συναντάς σήμερα σ’ άλλη περιοχή του Δήμου, σε άλλο γεωγραφικό διαμέρισμα του νομού… της χώρας γενικότερα.
Πόσα και τόσα σχόλια ακούστηκαν και συνεχίζεται να ακούγονται από επισκέπτες για την καθαριότητα. Η ματιά του ξένου με την πρώτη επαφή στο χωριό πέφτει στους πεντακάθαρους δρόμους, στους φρεσκοασβεστωμένους αυλόγυρους, στην καθαριότητα των κήπων με τα πολύχρωμα λουλούδια.«Ακόμη και το χέρι του καλύτερου ζωγράφου δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει στον καμβά με το πινέλο και την μπογιά αυτή την εικόνα», ακούσαμε να σχολιάζει πρόσφατα ένας επισκέπτης του χωριού. Κι αυτό φυσικά είναι προς τιμήν των γυναικών του χωριού νεότερων και παλιότερων που συμβάλουν στην αισθητική του χωριού, στην καθαριότητα των σπιτιών και των σοκακιών της Κρήνης.Τελικά σε ποιο από τα παραπάνω σχόλια των επισκεπτών θα μπορούσε να σταθεί και να συμφωνήσει ένας κάτοικος της Κρήνης και δη μια γυναίκα. Στην παράδοση, στην συνήθεια, στη νοικοκυροσύνη, στην αρχοντιά, στο μεράκι;
Ίσως μια από τις γυναίκες του χωριού μας, αν τη ρωτούσε κανείς να έπλαθε το δικό της σενάριο και θα απαντούσε ότι η αυξημένη καθαριότητα, ειδικά στα σοκάκια του χωριού, που δεν συναντάς, ούτε φύλλο στο δρόμο ακόμη και με θύελλες είναι μέρος της κουλτούρας των κυριών. Όχι μόνο των ηλικιωμένων που έτσι έμαθαν να ζουν αλλά και των νεότερων, ακόμη και των ανηλίκων κοριτσιών που φοιτούν στο σχολείο και μαθαίνουν από τις μανάδες τους τις δουλειές του σπιτιού. Με πρωταρχική εκείνη της εσωτερικής και εξωτερικής καθαριότητας.
Γιατί όμως τέτοια «εμμονή» με την καθαριότητα θα έλεγε κανείς; Το κουβάρι της ιστορίας μόλις αρχίζει να ξετυλίγεται και σε αυτό βοήθησαν οι ηλικιωμένες γυναίκες του χωριού.
Η καθαριότητα του χωριού πλέον χαρακτηρίζεται παράδοση. Η ιστορία χάνεται δεκαετίες πριν.
Για να γίνει νύφη μια κοπέλα στην Κρήνη, να εγκρίνει δηλαδή η πεθερά την κοπέλα που θα έπαιρνε γυναίκα ο γιος, έπρεπε να είναι νοικοκυροκόριτσο. Να κατέχει απ’ όλες τις δουλειές… του χωραφιού, του αναθρέμματος των παιδιών και της οικογένειας, πολύ περισσότερο του σπιτιού. Και η νύφη έμπαινε στο σπίτι της Κρήνης και το πρώτο πράγμα που θα έκανε πάντα, κάθε πρωί, κάθε μέρα χειμώνα καλοκαίρι, με ήλιο ή με βροχή ήταν να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπο της, να δέσει τη τσίπα, ως δείγμα αρχοντιάς και σεμνότητας, στο κεφάλι της και να βγει να σκουπίσει το δρόμο. Μετέπειτα την αυλή και αργότερα να μπει στο σπίτι πριν αναχωρήσει για το κτήμα, για να λάβει το τσαπί για να σκαλίσει καπνό και βαμβάκι ή το δρεπάνι για τα αλώνι.
Φυσικά η καθαριότητα και η νοικοκυροσύνη της νύφης, έχαιρε της εκτίμησης των πεθερικών, που καμάρωναν για την «σπαστρικιά» νυφαδιά, έχαιρε και την εκτίμηση του χωριού που έσπευδαν να μιλήσουν με τα καλύτερα για το νοικοκυροκόριτσο του τάδε. Ακόμη και οι φερτές νύφες στο χωριό ακολουθούσαν την παράδοση, συμβάδιζαν δηλαδή με τις συνήθειες των ντόπιων, ως έναν δείγμα συναγωνισμού, θα υποστήριζε κάποιος.
Τα χρόνια πέρασαν και οι παλιές γυναίκες μετέφεραν τις συνήθειες στις νεότερες γενιές. Μπορεί οι τσίπες των γυναικών να αντικαταστάθηκαν σήμερα με βαμμένα μαλλιά, ωστόσο το χούι της καθαριότητας μένει ίδιο. Μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά και μένει άσβεστο παρά το πέρας του χρόνου. Ακόμη και σήμερα που οι σχέσεις ανδρών γυναικών απέχουν πολύ από το φαλοκρατισμό των περασμένων χρόνων. Εξάλλου η καθαριότητα των δρόμων, της αυλής, του περιποιημένου κήπου, των ασβεστωμένων μαντρότοιχων είναι ένα στοιχείο που κρατά της αποκλειστικότητας η Κρήνη. Και φυσικά χωρίς να θέλουμε να υπερβάλουμε δεν ακούγεται από τους κατοίκους του χωριού. Σχολιάζεται καθημερινά από τους επισκέπτες του.
Είναι ένα δείγμα της κουλτούρας των κατοίκων, που σέβεται τα ήθη και τα έθιμα, την παράδοση και τον πολιτισμό, τις συνήθειες και τα πρέπει, την αγάπη για το χωριό.
